Bebekler ağızlarına konan herhangi bir nesneyi emme refleksiyle doğarlar. Bu davranış, beslenmenin ilk birkaç ayında yardımcı olur ve yaklaşık dört ay sonra kaybolur. Bununla birlikte, parmak emme refleksif değildir, bunun bebeğin kendi kendini yatıştırdığı bir uygulama olduğuna inanılmaktadır. Erken çocukluk döneminde parmak emmenin uzun vadeli yan etkileri genellikle yoktur ve çoğu çocuk doğal olarak 2-4 yaşları arasında bu alışkanlığı bırakır. Bununla birlikte, bu yaştan sonra baş parmak veya parmak emmeye devam ederse, çenelerin normal büyümesini değiştirebilir ve ağız içinde ön yetişkin dişler çıktıkça önemli ölçüde yanlış hizalanmasına neden olabilir. Parmak emme gibi bir alışkanlığı kırarken dikkatli olmak önemlidir. Çocuklar bunu genellikle duygusal bir koltuk değneği olarak kullanırlar ve bu alışkanlığın ardındaki psikolojiye karşı duyarlı olmak önemlidir. Cezalandırmak ve dırdır etmek iyi bir yaklaşım değildir. Tedavide sabır, ısrar ve teşvik esastır. Bu alışkanlığı edinmiş çocuklarda ortodontistlerin sıklıkla karşılaştığı sorunlar ise şunlardır: Bu, üst kesici dişlerin öne doğru eğildiği basit bir diş pozisyonu problemi olabilir. Bazen çenenin oluşumu etkilenebilir, bu da üst çenenin ve diş fırlaklığına neden olabilir. Baş parmağın basıncı alt kesici dişleri dile doğru eğilmeye zorlar. Arka dişler birbirini ısırdığında üst ve alt ön dişler birleşmez. Üst ve alt ön dişler arasındaki açıklığın şekli, çocuğun parmağına tam olarak uyabilir. Üst çenenin oluşumu alt çeneye göre çok dardır, bu nedenle üst ve alt dişler birbirine tam oturmaz. Bu, çocuk parmağını emerken yanak kaslarının esnemesinin bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. Bebeklerin anne karnındayken bile doğal emme refleksleri vardır. Bu genellikle, kendi el ve ayak parmaklarından oyuncaklara ve emziklere kadar ağızlarına konulan herhangi bir nesneyi emmelerine neden olur. Ancak, çocuklar büyüdükçe ve dişleri gelişmeye başladıkça, bu refleksif alışkanlık kendi kendini yatıştırma ve rahatlatma yöntemi haline gelebilir. Çocuk yaş aldıkça alışkanlık devam ederse, gelişmekte olan dişlere baskı uygulayabilir ve yaşamın ilerleyen dönemlerinde çeşitli ortodontik sorunlara neden olabilir. Sarılma veya övgü gibi ödül ve teşvikler, çocukların bu alışkanlığı bırakma kararlarını güçlendirebilir. Bir çocuk savunmacı hale gelebileceği için onu bu konuda uyarmayı sınırlayın. Bir çocuğun parmağını emmediği her gün veya hafta için bir takvimde ilerlemeyi işaretleyin. Ödül olarak özel bir gezi veya oyuncak sağlayın. Hatırlatıcılar verin, örneğin acı tırnak boyasını parmaklarına veya sadece baş parmağına sürün, yatmadan önce baş parmağına bir bandaj koyun. Araba gezisinde oyuncaklar gibi dikkat dağıtıcı şeyler sunun. Uyku sırasında eldiven veya piyasada bulunan parmak koruyucular kullanabilirsiniz. Bu konuyu ortodontistiniz ile görüştükten sonra yukarıdaki konservatif önlemlerin tümü başarısız olursa, çeşitli ortodontik apareyler düşünülebilir. Çocuğunuzun uzun süreli bir parmak emme alışkanlığı varsa veya dişlerinin ve çenesinin dizilişini değiştirmeye başladıysa, erken ortodontik tedavi gerekebilir. Ergenlik öncesi tedavi genellikle ilk aşamadır ve çenenin büyüme modelini yönlendirmeye yardımcı olur, böylece daha sonraki yıllarda herhangi bir ısırma sorununu düzeltmek için daha az kapsamlı ortodontik tedaviye ihtiyaç duyulur. Ayrıca, ağızda, kalıcı dişler büyüdükçe düzgün bir şekilde yerleşebilmesi için yeterli yer olduğundan emin olmaya yardımcı olabilir. Bu, çapraşıklığın ve diğer hizalama sorunlarının çocuk için rahatsız olmasını önlemeye yardımcı olabilir. Çocuğunuzun ihtiyaç duyacağı ortodontik tedavi türü, bu alışkanlıktan dolayı geliştirdikleri sorunun türüne bağlı olacaktır. Bazı vakalar, tedavilerinin ilk aşamasında bir plak veya ayırıcı kullanılmasını gerektirebilir, ağızlarını gelecekte büyüme için hazırlayabilir ve ek ortodontik sorunların oluşmamasını sağlayabilir. Bir genç olarak tedavilerinin ikinci aşaması, geniş ısırma ve çene hizalama problemlerini düzeltmek ve ayrıca çarpık dişleri düzeltmek için geleneksel metal diş telleri veya lingual diş telleri gerektirebilir. Çocuğunuz büyüdükçe parmak emme alışkanlığının gülümsemesi üzerindeki etkilerinden endişe ediyorsanız, yapabileceğiniz en iyi şey dişlerini değerlendirmek ve uzun vadeli bir tedavi planı geliştirmek için ortodontistinizden randevu almaktır. Yalnızca bir ortodontist, olası sorunları belirlemek ve güvenli bir ortodontik tedavi planı geliştirmek için dişlerini ve çenesini uygun şekilde değerlendirebilir. Uzun süreli parmak emme, genellikle gelişmekte olan dişlere uygulanan basınçtan dolayı ön dişlerin belirgin bir aşırı ısırmasına veya fırlamasına neden olur. Sorunun karmaşıklığına ve gelişen maloklüzyona bağlı olarak, bu durum bir ortodontist tarafından çocuk gençlik yıllarına girmeden önce plak gibi “Birinci Aşama” tedavi yöntemleri kullanılarak düzeltilebilir. Bununla birlikte, daha karmaşık veya ciddi vakalar, sorunu düzeltmek için tam bir geleneksel diş teli kürü gerektirebilir. Tedaviler veya alışkanlıktan kurtulmalarına yardımcı olacak yollar hakkında bilgi edinmek ve çocuğunuzun gelişimi sırasında mümkün olan en kısa sürede (çocuk ısrarla parmak emiyorsa 4-7 yaş arası) değerlendirmesini sağlamak için uzman bir ortodontiste danışmak en iyisidir.
Parmak emmenin neden olduğu yaygın sorunlarda sabır, ısrar ve teşvik esastır…
Çıkıntılı üst ön dişler
Eğik arka alt ön dişler
Açık ısırık
Çapraz kapanış
Bazı çocuklar neden parmaklarını emer?
Parmak emmeyi nasıl durduracağınıza dair bazı ipuçları:
Erken ortodontik tedavi
Ortodontik tedavi seçenekleri
Parmak emmeden kaynaklanan aşırı ısırma nasıl düzeltilir?
